ما انسانها، براى سعادت و رشد خود به برنامه و طرح نيازمنديم و از سه طريق مىتوانيم برنامه مورد نياز خود را به دست آوريم. به عبارت ديگر سه راه پيش روى ماست:
۱- طبق ميل و سليقه خود عمل كنيم.
۲- طبق خواستههاى مردم برنامه خود را تنظيم كنيم.
۳- خود را تسليم خدا نماييم و راه خود را فقط از او بگيريم.
راه خودساخته، هرگز راه مطمئنّى نيست، زيرا معلومات، اطلاعات و دانش انسان بسيار محدود است. او شاهد صدها اشتباه و خطا در اعمال گذشته خويش است. وجود پشيمانىهاى بسيار در زندگى ما دليلى است بر اشتباه بودن راهى كه رفتهايم و چه بسيار از تصوّرات، برداشتها و قضاوتهاى ما، كه بعداً معلوم مىشود اشتباه بوده است.
مضافاً، طوفان غرائز هر لحظه انسان را از سويى به سويى مىبرد وخواستههاى جديدى را مطرح مىكند، با اين وضع آيا صلاح است باز هم در انتخاب راهى كه به سعادت يا شقاوت هميشگى انسان مربوط مىشود، طبق فكر ناقص وعلم محدود خود عمل كند؟!
راه دوّم نيز در نامطمئن بودن، دست كمى از راه اوّل ندارد، چون همان خطا و سهو و محدوديّت كه در دانش و انديشه من بود در نظريه ديگران نيز هست. همانگونه كه من در دام هواها و هوسهاى خويش گرفتارم، ديگران نيز همين گرفتارى را داشته و دارند و همان طور كه من بارها پشيمان شده و مىشوم، ديگران نيز همين پشيمانى را داشته و خواهند داشت.
از همه اينها گذشته، هيچ دليلى وجود ندارد كه من از سليقه خود صرف نظر كنم و دنبال سليقههاى گوناگون ديگران باشم. آزادى خود را رها كرده، اسير كسانى شوم كه نه حقيقت مرا مىشناسند، نه سعادت ابدى مرا مىدانند و نه معلوم است كه خيرخواهم باشند.
راه دين، راهى است كه آفريدگار براى ما قرار داده و بديهى است كه سازنده هر كالايى به مشخّصات و نيازهاى آن از ديگران آگاهتر است و بهتر از هر كسى مىتواند مقرّرات مربوط به نحوه استفاده و يا حفظ و نگهدارى آن را مشخّص نموده و اعلام كند. آيا وجود انسان، از يك كالاى ساخته دست بشر كمتر ويا سادهتر است؟! راه ما و مقرّرات و قوانين زندگى ما را نيز بايد سازنده وخالق ما يعنى خداى بزرگ بيان كند، زيرا او از هر كس نسبت به بندگان خود آگاهتر و مهربانتر است.
منبع: اصول عقاید، توحید، نیاز به دین
