با اينكه قرآن در مدح بهشتیان، كمالاتی را بیان كرده، ولى در پايان آنها مىفرمايد: «سَلامٌ عَلَيكُم بِما صَبَرتُم» به خاطر صبر وپشتكارى كه آنان در دنيا در انجام عبادات و تحمّل مشكلات در راه حق داشتند، فرشتگان از هر سو بر بهشتيان وارد شده و سلام مىكنند.
در اواخر سوره فرقان نیز كه سيمايى از بندگان شايسته خدا را ترسيم كرده و اوصاف زيادى را برمىشمارد، در پايان مىفرمايد: «اولئِك يُجزَونَ الغُرفَةَ بِما صَبَروا» پاداش اينها غرفههاى بهشت است، زيرا صبر كردند.
همان گونه كه درباره حضرت على و فاطمه و حسن و حسين (صلوات اللّه عليهم اجمعين) كه افطار خود را سه شب پى در پى به مسكين و يتيم و اسير داده و با آب افطار كرده و اين چنين ايثار نمودند، مىخوانيم: «وَجَزاهُم بِما صَبَروا جَنَّةً وَ حَرِيراً»
آری! صبر و پشتكار اگر باشد، انسان در ايمان و عمل صالح و تقوا هم موفّق مىشود، زيرا در حديث آمده كه صبر به منزله سر در بدن است، كه اگر نباشد ايمان متزلزل و عمل صالح هم بىدوام خواهد بود.
منبع: اصول عقاید، معاد، کلیدهای بهشت
